Öncelikle mimi bana paslayan sevgili Kaktüs'üme teşekkür ediyor saygıyla önünde eğiliyorum. Yazdığı anılarıyla oldukça gülümsetmişti yüzümü. Sizde mutlaka bir yazısını okuyun derim.
Şimdi çocukluğuma dönecek olursak benim ilk anım saçma bir şekilde bembeyaz bir doktor odasında başlıyor. Taze makineden çıkmış kar beyazı önlüğüyle bana yaklaşan doktor sanırsınız ki reklam filmi için geri sayımı bekliyor. Beyaz bir yerde oturuyorum etrafta lego benzeri oyuncaklar var. Çerçeveli gözlükleri ve elinde tuttuğu ışıkla oldukça etkileyici. Malum adam ışık saçarak bana yaklaşıyor.
Bu kadar... İlk anım bu kadar kısa. " Devamında ne oldu? Bu adam kimdi? Hayal mi yoksa gerçek mi? Dur yahu bu ne zaman olmuştu ki? " Bu soruları sorduğumu hatırlıyorum birde. Bu anıyı ilk ne zaman hatırladım da kendimden şüpheye düşüp üstüne birde sağlamasını yapmaya kalktığımı ise kayıtlardan sonsuza dek silmişim.
Ama annemin sorularım karşısındaki bakışını hala unutmuyorum. Ters ters bakıp " Kimden duydun sen bakayım bunu, anlattığın adam Mustafa abi. Seni doğurtan doktor hani. Bu anlattığını da hatırlamana imkan yok, aşıya götürmüştüm o gün seni ve sen daha bebektin. "
İşte burada anne kız ikilisi olarak höh diye kalıyoruz. İlk anım belkide annemden duyduğum ve hafızamda kendi oluşturduğum bir hayal ya da cidden cadı gözlerim o kareyi fena kaydetmiş ve bugüne yansıtıyor o görüntüleri.
Sonrasında Doktorumu hiç göremedim, gerçi öncesinde de sadece bu hatırayı bırakacak kadar görebilmişim kendisini. Ama bu güzel insanın yeri hep ayrı olmuştur gözümde. Annem yıllarca yanında çalıştığı bu doktor sayesinde doğurmuş beni ve doğmamdan daha önemlisi bu güzel insan koymuş bana Bahar adını. Yoksa şuan bambaşka bir isimle burada olacaktım. -Annemin kahkahalarla sıraladığı isimler kulaklarımı hala tırmalıyor. -
İlk anı da ne bağlı bir anıymış buradan bir başlarsam geçmişten günümüze şarkılarla Bahar adlı belgeselin serisini kağıda dökebilirmişim. Hey gidi hey !
Neyse şimdi bu postu güzel insan Minekibuu'ya ve Astrea ve Kimbapsushi insanlarına gelsin. Farkındaysanız Güzel insan olarak sadece Mine'den bahsettim :P Kendi kendimin bile kuyusunu kazıyorum anacım, ruh halim nasılsa artık (:
~~~
pampişim benim de bi katkım olsun didim..
hatırladığım ilk ve en eski anım ııımmmm...
-- burda yazar bi düşünme evresine girmeye çalışmaktadır.. :D --
halaaa düşünüyorum... ^o^
düşünmeye devam ediyorummmm.. :D
Aaaa bu kısımda ne acaba?? Söyliyeyim efendim, taslaklara dalmış Z Cadısının iç yüzü işte tam olarak bu. Dışarıdan bakıldığından hanım hanımcık görünen bu cadımız aslında cadı ötesi bir kavramdır ve şekerleme gibidir. ^^ Bunu yayınladım diye başıma geleceklere katlanmaya dünden razıyım saygılar (:
İşte cadılık belirtileri o zamandan başlamış. Hiç bir normal insan bebeklik anısını hatırlamaz, hatırlayamazzzz :) Korktum senden ortaçağda olaydık yapacağımı biliyordum da neyseki modern çağdayız :P
YanıtlaSilBende öyle dedim, Annemler okutup üfletti de durumu biraz haiflettik diyelim :P Ulen sende fırsatını bulsan yakacan hemen beni demek ha! Eve davet etmenin nedeni bu muydu itiraf et bakiiim :D
Silnormal bi hafızaya sahip olmadığını biliyodum da bu kadarına da pes be annem..(yalnız bi uzman edasıyla psikolojik açıdan baktım da bu zor gibi..bence o senin bilinçaltına yerleşmiş bişi..oyüzden bu anı sayılmaz başka bişi yaz ki çocukluğunun derinliklerine inebilelim.. :D)
YanıtlaSilayrıca o pembeli bölüm ne ki öyle..ben onu senin için yazmış idim.sil bakim onu..insanlar oraya buraya daldığımı düşünücek sonra senelerin emeği olan imajım zedelenicek.. :D
Anı anıdır arkadaş uğraştırma beni. Beni çözmek için yeterince belge var elinde bence daha fazlası ikimizide huzur vermez :D
Sil